Hoofdstuk 3. Intake Voortplantingspoli

Het is oktober 2017 als mijn vriend en ik ons melden voor het intakegesprek op de Voortplantingspoli. De gynaecoloog in opleiding is een leuke, jonge en spontane dame. Alles wordt besproken van vruchtbaarheidsproblemen bij familie, erfelijkheid, gezondheid tot de frequente van gemeenschap. Hele directe en open vragen die als ongemakkelijk kunnen worden ervaren. Mijn vriend en ik hebben hier niet zoveel moeite mee, al zie ik dat ik meer op mijn gemak ben dan hij.

‘Weet jij of je ooit een andere vrouw zwanger hebt gemaakt?’ vraagt ze aan mijn vriend. ‘Uh.. ja, dat weet ik en nee dat heb ik niet.’ Wij lachen met z’n drieën om de zorgvuldig gekozen woorden van mijn vriend. Iets wat de algehele sfeer goed weergeeft; het is luchtig en ontspannen.

Uit het bloedonderzoek, wat ik dankzij de Provera nog net op tijd heb kunnen laten doen, is niets gekomen. Dat wil zeggen geen aanleiding voor mijn lange cyclussen. Mijn hormoonwaardes zijn prima. Toch is mijn cyclus enorm verstoord en dat is op z’n zachtst gezegd nogal onhandig. Het gesprek en de aankomende behandeling wordt geheel op mij gericht. Er wordt gesproken over het starten met hormoonmedicatie om zo mijn cyclus weer binnen het gemiddelden te krijgen. Dat is waar wij ons eerst op moeten richten en daardoor wordt zaadonderzoek bij mijn vriend nog even uitgesteld. Er is namelijk niets dat er op wijst dat onderzoek bij hem op dit moment zinvol is.

Tijdens een inwendige echo zijn er voldoende eitjes aanwezig en is het baarmoederslijmvlies goed. Helaas blijkt er in de afgelopen weken een kleine cyste te zijn ontstaan op een van mijn eierstokken. Volgens de gynaecoloog hoeven wij ons nog geen zorgen te maken. De cyste is zo klein dat het geen nadelige gevolgen kan hebben, maar hij moet niet groter worden. Ze besluit een week later nog eens te kijken en dan te beslissen of ik met de hormoontabletten kan starten. Dat wordt voor nu dus even uitgesteld en daar baal ik wel van.

De cyste blijkt in nog geen week tijd flink te zijn gegroeid. Het stomme ding gooit roet in het eten want ik mag voorlopig niet starten met hormonen. De hormoonkuur kan namelijk een extra stimulans zijn voor de cyste om verder te groeien. Over een aantal dagen wordt er opnieuw een echo gemaakt.

Een aantal dagen later krijg ik hele erg pijn in mijn lies/buik. Ik weet even niet waar ik het zoeken moet. Het is een hele typische pijn die ik nooit eerder heb gehad. Ik heb sterk het gevoel dat dit te maken heeft met de cyste, deze zit immers ook precies aan de nu pijnlijke kant. Na een beetje surfen op het internet lijkt het er op dat de cyste zojuist is geknapt. Een aantal dagen later wordt dit met weer een nieuwe echo bevestigd. Yes! De cyste is inderdaad helemaal verdwenen.

Twee maanden na het intakegesprek mag ik alsnog beginnen met de behandeling. Ik krijg Clomid (hormoontabletten) voorgeschreven. Clomid bevordert dat eicellen in de eierstokken rijpen en zet zo een eisprong in gang. Het zou mijn belachelijk lange cyclussen terugbrengen binnen het gemiddelden.

De bijwerkingen en risico’s worden uitvoerig besproken en ik krijg een folder met uitleg mee. Ik kan niet wachten om er mee te beginnen. Een cyclus van maximaal 35 dagen en gewoon ééns in de vier weken een eisprong en dus iedere maand kans op zwangerschap. Dat klinkt echt fan-tas-tisch!

Hoe ik Clomid in moet nemen, van welke bijwerkingen ik last heb en of het medicijn daadwerkelijk het gewenste effect heeft lees je in mijn volgende blog. 

Liefs,
Louise