Hoofdstuk 10. Weer een jaar voorbij..

Het is 13 december 2018 wanneer ik op cyclus dag 11 kom voor een echo. Spannend! Zelf heb ik het gevoel dat het aanslaat en dat ik zelfs mijn vruchtbare dagen al nader. En dat blijkt juist. Het baarmoederslijmvlies is alweer mooi dik en er ligt één eitje klaar. Die is al 19 mm en zal binnen twee dagen springen.

Ik ben heel blij met het resultaat. Wij hebben er goed aan gedaan om te beginnen met de laagste dosering, want dit is wat wij willen; één mooi eitje. De gynaecoloog geeft aan dat ik nu moet beginnen met ovulatietesten. In de ochtend en in de avond. Wanneer de test positief is moet ik direct Ovitrelle spuiten, dat is om de eisprong te laten plaatsvinden en deze een extra boost te geven. Als er zaterdagochtend (twee dagen later) nog geen positieve ovulatietest is geweest, dan zet ik die spuit alsnog. Het eitje is dan groot genoeg om ‘m te laten springen. Tot aan die Ovitrelle spuit, moet ik iedere avond nog gewoon Gonal-F spuiten om het eitje verder te laten groeien.

De gynaecoloog geeft aan wanneer wij ‘het gezellig moeten maken’, zoals deze arts dat altijd zegt. En dan is het duimen draaien. Ze drukt mij op het hart dat ik pas 15 dagen na de eisprong een zwangerschapstest moet doen. Door het HCG Hormoon zal een vroegere test namelijk (foutief) positief zijn. Na die tijd mag je uit gaan van een juist resultaat.

Het HCG hormoon wordt gehaald uit urine van zwangere vrouwen die Moeders voor Moeders bij hen verzameld. Farmaceutische bedrijven maken er deze kostbare geneesmiddelen van. Daarom even speciaal voor de vrouwen die hun plasjes hebben afgestaan; Dank je wel! Dankzij jullie worden dit soort hormooninjecties gemaakt en kan het een onderdeel zijn van ons behandeltraject. Ik hoop dat ik jullie in een later stadium nogmaals kan bedanken omdat het heeft geleidt tot een zwangerschap.

De feestdagen naderen en wij hebben veel uitjes en etentjes. De prikpen gaat daarom met mij mee en op een aantal avonden moet ik mezelf, heel sjiek, op het toilet injecteren. Ik word al even raar aangekeken wanneer ik direct mijn handen was nog voor mijn bezoekje aan het toilet. Binnen een veel te kleine ruimte en onder slecht zicht injecteer ik mezelf. Ik moet lachen, want wat is dit een geklooi. Het lijkt net of ik een drugsverslaafde ben die ongezien een shotje moet zetten.

De ovulatietesten zijn tot nu toe negatief. Zaterdagochtend moet ik dus Ovitrelle zetten, maar ik ben toch benieuwd hoe het er voor staat. Een goede timing; want die ochtend heb ik een positieve ovulatietest. Direct zet ik Ovitrelle en vanaf dat moment moeten wij het twee avonden op rij ‘gezellig maken’.

Dat komt eigenlijk heel verkeerd uit. Wij hebben opnieuw allerlei feestjes met en zonder elkaar. Voor die zaterdagavond spreken wij af dat mijn vriend het niet laat maakt en eerder thuis komt van een verjaardag, want tsja.. het moet gebeuren. Meer dan ooit wordt de seks nu echt gepland. Op zondagavond opnieuw. En ach.. als we toch lekker bezig zijn, dan pakken we de maandag ook nog even mee. En dan is het duimen draaien. Zeker met een hele nieuwe behandeling is het extra spannend.

De kerst breekt aan en met mijn schoonfamilie doen wij cadeautjes en gaan wij met z’n allen gourmetten. Alle kinderen krijgen leuke dingen en komen dit enthousiast aan ons laten zien. Een neefje krijgt een lasergame setje. Hup, mijn hakken uit en gaan met die banaan. Tijgerend over de vloer ga ik achter hem aan. Ik ga er helemaal in op en geniet misschien nog wel meer dan de kinderen zelf. Zoals altijd eigenlijk.

Mijn vriend en ik moeten steeds een masker op van een of andere superheld. Wat een lol! Daarna help ik met het dekken van de tafel, voor 17 personen, waaronder 7 kinderen. Wanneer iedereen aan tafel gaat moet ik even slikken. Alle kinderen zitten tussen hun ouders in en dan heb je ons. Mijn vriend en ik zijn het enige stel zonder kinderen. Ik vraag mij af of er inmiddels al iets groeit in mijn buik. Of dit de laatste kerst is dat wij kinderloos aan het hoofd van de tafel zullen zitten.

Een oom vraagt aan mijn vriend; Willen jullie nog geen kinderen? Ik heb hier even zó geen zin in. Ik bemoei mij er niet mee en hoor mijn vriend het afkappen. Ik snap de vraag wel, zeker nadat je ons altijd zo leuk ziet spelen met kinderen. Wanneer je ziet dat wij oprecht genieten, snap ik dat het gek is dat wij nog geen kinderen hebben.

Ik vind het rond deze feestdagen extra lastig en bespreek dit later ook met mijn  vriend. Hij heeft ook wel zijn besef momentjes, maar heeft het minder. Ik ben traditioneler en kijk ieder jaar rond oud en nieuw naar het afgelopen jaar. En doordat ik inmiddels alweer menstruatieklachten heb, kan ik de conclusie al trekken. Ook dit jaar is het ons niet gelukt…

Het is het tweede jaar op rij dat wij dit moeten concluderen. Het is het derde jaar op rij dat wij op oudjaarsavond vurig hopen dat het komende jaar óns jaar gaat worden. En met mijn verjaardag in de eerste week van januari zal ik moeten concluderen dat het mij niet is gelukt om zwanger te worden op mijn 26^e,27^e en 28^e.

Op oudejaarsdag bel ik in de ochtend naar de Voortplantingspoli. ‘Mijn menstruatie is gister begonnen, dus ik start weer met een nieuwe cyclus.’ Er wordt een recept klaargelegd voor een nieuwe pen Gonal-F en Ovitrelle. En er wordt een nieuwe afspraak ingepland voor een echo op cyclus dag 11.  Alles begint weer van voor af aan.

Om 00:00 uur pink ik een traantje weg en kus mijn vriend terwijl het vuurwerk buiten losbarst. Wij kijken elkaar hoopvol in de ogen en hopen dat 2019 iets moois voor ons in petto heeft. Het is belangrijk om te blijven hopen, er in te blijven geloven, maar soms is dat gewoon even heel erg lastig.

In mijn volgende blog lees je dat wij er alles aan doen om deze nieuwe cyclus op basis van hormonen maximaal te benutten. Het traject wordt zwaarder en zwaarder en ik word het beu. Het wordt steeds moeilijker om mezelf op te beuren en moed in te praten.

Liefs,
Louise.